شاره کم سنه sanandaj blog
nasina kurd u kurdistan
شاره کم سنه sanandaj blog
nasina kurd u kurdistanدرباره من
گه ر چی تووشی ڕه نجه ڕۆیی و حه سره ت و ده ردم ئه من
قه ت له ده س ئه م چه رخه سپڵه نابه ره، مه ردم ئه من
ئاشقی چاوی که ژاڵ و گه ردنی پڕ خاڵ نیم
ئاشقی کێو و ته لان و به نده ن و به ردم ئه من
گه ر له برسان و له به ر بێ به رگی ئیمڕۆ ره ق هه ڵێم
نۆکه ری بێگانه ناکه م تا له سه ر هه ردم ئه من
من له رنجیر و ته ناف و دار و به ند باکم نییه
له ت له تم که ن ، بمکوژن، هێشتا ده ڵێم کوردم ئه من
ادامه...
غزلی زیبا از بانو مستوره کردستانی
گرفتارم به نازی چاوه کانی مه ستی فه تتانت*
بریندارم به تیری سینه ﺳوزی نبشی موژگانت*
به زولف و په رچه م و ئه گریجه کانت غاره تت کردم*
دلیکم بوو ئه ویشت خسته ناو چاهی زه نه خدانت*
جه نابا عاشقان ئه مرو هه موو هاتوونه پابوست*
منیش هاتم بفه رموو بمکوژن بمکه ن به قوربانت*
ته شه ککور واجبه بو من ئه گه ر بمرم به زه خمی تۆ*
به شه رتی کفنه که م بدوی به تای زولفی په ریشانت*
له کوشتن گه ردنت ئازاد ده که م گه ر بییته سه ر قه برم*
به روژی جومعه بمنیژی له لای جه معی شه هیدانت *
که سی تو کوشبیتت روژی حه شرا زه حمه تی ناده ن*
ئه گر وه ک من له ئه م دونیایه سووتا بی له هیجرانت*
هه میشه سوجده گاهم خاکی به ر ده رگانه که ی تویه*
ره قیب رووی ره ش بی ناییلی بگا ده ستم به دامانت*
له شه رت و هه م وه فاداری خوتو مه شهووری ئافاقی*
فیدای شه رت و وه فات بم،چی به سه رهات مه یلی جارانت؟
ئه من ئه مرو له ملکی عاشقی دا نادره ی ده هرم*
به ره سمی به نده گی »مه ستوره« واهاتووته دیوانت*
برو شوکری که له ده رگای پادشای داوه ر*
که شوڵه ی روژی رووی والی ده گاته کوشک و هه یوانت
پیره هه لو
پیره هه لو
پاییـــــــزه، دار و ده‌وه‌ن بێ به‌رگـــــــــه
دڵ په‌شـــــــۆکاوی خـــــــه‌یاڵی مه‌رگه
هـــــه‌ر گه‌ڵایێ که لـــــه دارێ ده‌وه‌رێ
نووســـــراوێکه به ناخــــــۆش خه‌وه‌رێ
تاو هـــــه‌ناوی نیه وا مـــــات و په‌شێو
له‌شــــی زامــــــاری ده‌کێشێته نشێو
رۆژپه‌ڕه، ســــارده کـــزه‌ی بای زریــــان
کاتـــه بــــۆ ژینی له ده‌س چوو ، گریان
دڵی پڕ بوو لــــه په‌ژاره و لـــــه دڵـــــــۆ
ژینی خـــــۆی هـــــــاته‌وه بیر پیره‌هه‌ڵۆ
به قســــه خۆشه ، مــــه‌ترسی مردن
تاڵه ئه‌و هه‌ستی به مـــــردن کـــــــردن
کاتی کۆچ کــــــــردنه، وه‌ختی سه‌فه‌ره
داخه‌که‌م، ســــه‌ختی نه‌مـــــانم له‌به‌ره
هه‌ر بینا هـــــات ئه‌جـــــه‌ل و من مردم
با لــــــه شیوێ په‌ڕ و باڵــــــــــــی بردم
تۆ بڵێی پاشـــــی نه‌مـــــــان ژینێ بێ؟
بۆ لــــــــــه‌شی سارده‌وه‌بوو تینێ بێ؟
تۆ بڵێی ئه‌و خـــــــــه‌وه هه‌ستانی بێ؟
یانـه ئه‌و قــــــافڵه وه‌ستانــــــــــی بێ؟
مه‌رگه دێ و دوا به هه‌موو شت دێنێ
هه‌مــــــوو ئاواتێ لـــــه دڵ ده‌ستێنێ
پاشه‌رۆکێکــــی بکه‌م لــــــــــــه‌و باخه
تاکــــــــوو باڵ و په‌ڕی مـــــــن په‌رداخه
نابمه ڕێبواری کـــــــه‌لی هات و نه‌هات
چاره‌کــــه‌م به‌شکوو ئه‌وا هات و نه‌هات
شاره‌زای ڕێگه‌یی مــــــــــــــردن کێیه؟
چیه ئه‌و مــــــــه‌نزڵه، کـــوێنه‌ی جێیه؟
شاره‌زای ڕێگه‌یی مــــــــــــــردن کێیه؟
چیه ئه‌و مــــــــه‌نزڵه، کـــوێنه‌ی جێیه؟
هـــه‌ر بڕۆم نابه‌ڵه‌د و بێ سه‌ر و شوێن
دیار نیه خێڵی هــــــــــه‌ڵۆیان له کوێن
خۆی به خۆی گوت که ده‌چم بۆلای قه‌ل
که‌یخودای پیر و به بیری گـــــــه‌لی مه‌ل
هه‌ڵفڕی ڕاوکـــــــــه‌ری زاڵی کـه‌ژ و کێو
له چیای به‌رزه‌وه ڕووی کــــــــرده نشێو
کــــه‌وته ئه‌و ده‌شته له ترسا ته‌ق و ڕه‌و
ده‌رپه‌ڕی کـــوڕکـــوڕ و کڕ مـــــایه‌وه که‌و
هاته لای قـــــه‌ل به کـــــزی و بێ وازی
قه‌ل گـــــوتی: مامــــــه هه‌ڵۆ، ناسازی؟
گــــــوتی قـــــــــاڵاوه ڕه‌شه‌ی پسپۆرم!
پیــــــرم و پێیه له لێـــوی گـــــــــــــۆڕم
باخی ژینم به خـــــــه‌زان ژاکـــــــــــــاوه
کاتی مـــــــــــــه‌رگه و ئه‌جه‌لیش ناکاوه
پێم بڵێ، چــــــــــۆنه که تۆ هه‌ر لاوی؟!
زۆر به ساڵ پیری،به‌ڵام چــــــــا ماوی؟!
هێــــــزی ئه‌ژنۆم نیه، باڵ بێ هێــــــزه
هه‌مــــــــوو گیاندارێ ژیان پارێــــــــــــزه
قه‌ل گــــــــــوتی: باشه که گوێ ڕادێری
په‌نــــــــــدی من پاکی به دڵ بسپێری!
ئه‌و ده‌مه‌ی بابی به‌هـــه‌شتیی من مرد
دوور له تۆ، ده‌رد و به‌ڵای ئێــــــــوه‌ی برد
پێی گــــــوتم ڕۆڵه هـــــــه‌وای ڕاز و نزار
هه‌یه‌تی ده‌رد و نه‌خۆشی به هـــــه‌زار
دێق و زه‌ردوویــــی و ئاهــــــۆ و وه‌رهه‌م
به گـــــــژه‌ی بای به قوه‌ت دێن به‌رهه‌م
گۆشتی که‌و چه‌نده که تام داره به ناو
هه‌نگ و هاڵاوێ ده‌هه‌نــــوێته هــــه‌ناو
تا وزه‌ی بیـــــــر و خه‌یاڵ سه‌رده‌که‌وی
که له گۆر کـــــه‌وتی وه‌ها وه‌رده‌که‌وی
پــــه‌ین و پاڵـــــێ کــه له پاڵی دێ یه
مـــــه‌نزڵی نه‌وکــــــه‌ری خۆتی لێ یه
کـــــه‌ره تۆپیـو و کـــــــه‌لاکی گـــــوێلک
هه‌ڵمی دڵ روون که‌ره‌وه‌ی سه‌ر گوێلک
پێکــــــه‌وه چینه بکــــه‌ین لـــــه‌و په‌ینه
بۆی ســـه‌نێر مه‌ڵهه‌می بیـــــر و زه‌ینه
ورد به‌وه چــــه‌نده به مـــــــــانا قووڵه!
مه‌سه‌له و گفتی قه‌لـی ماقـــــــووڵه!
بیکه ســــــه‌رمه‌شقی ژیان ئه‌و ئیشه
هه‌ر له ســـــه‌ر داری نه‌وی هه‌ڵنیشه
هاتــــه‌وه بیری هـــــــه‌ڵۆ رابــــوردووی
پاکـــــی بۆژانه‌وه یادی مـــــــــــردووی
گـــــۆڵ کـــــرا راخــــــه‌ر و پایـــه‌ندازم
چـــــــه‌نده ئاژوا لــــه‌شی کێو ئاوازم؟
چه‌نــــده روانیومه زه‌وی لــــــــه‌و بانه ؟
کێو و ده‌شت له‌و سه‌ره‌وه چه‌ند جوانه؟
چه‌ند چکــــۆله‌ن په‌له‌وه‌ر لــــه‌و به‌رزه ؟
ئاخ که چه‌ند خوێڕی گه‌ڕه ئه‌م عه‌رزه ؟
کۆلکــــه‌زێڕینه وه‌کــــوو تاقی زه‌فــــه‌ر
ئاسمان بۆ منی به‌ست کاتی سه‌فه‌ر
حـــــه‌وته‌وانان بوو میداڵی شه‌ڕی من
چه‌نده شۆراوه به خوێن شاپه‌ڕی من
چه‌نــــده راوی کــــه‌و و کـه‌وباڕم کرد ؟
دوژمنی تاقمی شمقــــارم کـــــــرد ؟
ئێسته بــــۆ وا ڕه‌بـــــه‌ن و دامـــــاوم؟
من هه‌ڵــــــۆ چـــــاو له ده‌می قاڵاوم!
ساکـــــــــــه ئه‌و کاره وه‌هـــــا ساکاره
مه‌رگـــــه میوانی گــــــــه‌دا و خونکاره
هــــــه‌وری ئاسمان بێ خه‌ڵاتم باشه
یا له‌شم خاشـــــــه بکێشـــــن باشه
گوتی وا ژینی درێژ پێشکه‌شی خــــۆت
گۆشتی مرداره‌وه بوو هه‌ر به‌شی خۆت
ژینی کـــورت و به هـــه‌ڵۆیی مـــــردن
نه‌ک په‌نا بۆ قـــــه‌لی ڕووڕه‌ش بــــــردن
لای هــــــه‌ڵۆی به‌رزه‌فڕی به‌رزه‌مـــژی
چون بژی شرطه نه وه ک چه نده بژی
زولـﻔﻲ ﺧــﺎوی
شعر نو
شعر نو
یا فراق ئاخر کُشیدم یا غه م ئه شعار نو
وه ی دو ،ده رده ئهر نه مردم دی نه له رز دیرم نه ته و
ئاب و خاک قالب نه که رده ،گل وه پی ئوشن نه خشت
زحمت سرمای زمستان رتبه ی یه خ ده یده ئه و
قسه بی مغز و مغز ئازار پوچ بی له زه ت
دیم وه هه ر جمعی خوه نینه ی ئه هل مه جلس که یده خه و
ره وغه ن و گوشت و برنج و لیمو عه مانی و سیب
کی وه خامی بود بخوه یده ی تا نکریه ید چلو
شاعر شیرین که لا می شیعر نو هه ر یه بزان
عافیت دوره ن جه سه کار ئه ر بخوید هه شت مه شکه ئو
کاغذی نفله قه له م ره نجه و خوه ت خه سته نه که
راه تو وه ترکستان چو ئی عره ب بی خود نه ده و
قافیه سولتان شیعر و قالب خشت سخن
خشت بی قالب چ حاصل ملک بی سلتان خره و
روح سعدی شاد که:نویسی که س له ئی مهنه ت سه را
تا نه کیشد ره نج و مهته ت گه نج وه نه سیبی نیه و
سه دهزار ئه فسوس که بردم سه دهزار حه سره ت وه گور
باعس به د به ختی من چه رخ دورانه و چه تر که و
شیعر نو بایه د وه ژست و ناز مه خسوسی خوه نی
ئه ر وه مه ردانه خوه نیده ی حه رف مفته و بی حه سه و
شیعر نو کو هنه وه یادم برد نیه زانم چاره چه س
قسه یی بی مه غز بعزی مه غز «شامی» کرد خره و
شامی کرماشانی or شامی هرسینی