شعر نو

شعر نو

یا   فراق  ئاخر   کُشیدم  یا   غه م  ئه شعار نو

وه ی دو ،ده رده ئهر  نه مردم دی نه له رز دیرم نه ته و

ئاب  و خاک قالب  نه که رده ،گل وه پی ئوشن نه خشت

زحمت   سرمای  زمستان   رتبه ی   یه خ  ده یده ئه و

قسه       بی مغز  و   مغز    ئازار     پوچ     بی له زه ت

دیم وه هه ر جمعی خوه نینه ی ئه هل مه جلس که یده خه و

ره وغه ن  و   گوشت   و  برنج  و  لیمو  عه مانی   و سیب

کی   وه   خامی   بود  بخوه یده ی   تا  نکریه ید چلو

شاعر   شیرین  که لا می    شیعر    نو    هه ر    یه    بزان

عافیت دوره ن جه سه کار  ئه ر بخوید هه شت مه شکه ئو

کاغذی   نفله    قه له م  ره نجه   و   خوه ت   خه سته  نه که

راه   تو     وه  ترکستان  چو ئی  عره ب بی خود نه ده و

قافیه    سولتان    شیعر    و    قالب   خشت سخن

خشت بی قالب چ  حاصل ملک بی سلتان خره و

روح  سعدی شاد که:نویسی که س له ئی مهنه ت سه را

تا     نه کیشد     ره نج  و  مهته ت    گه نج    وه     نه سیبی نیه و

سه دهزار ئه فسوس که بردم سه دهزار حه سره ت وه گور

باعس به د به ختی من چه رخ دورانه و چه تر که و

شیعر  نو  بایه د  وه   ژست  و  ناز مه خسوسی خوه نی

ئه ر  وه  مه ردانه     خوه نیده ی     حه رف   مفته و بی حه سه و

شیعر  نو   کو هنه   وه  یادم  برد  نیه زانم چاره چه س

قسه یی بی  مه غز   بعزی    مه غز  «شامی»   کرد خره و

 شامی کرماشانی or شامی هرسینی