ورگیرانی شعر بە کرمانج

یکی

 " تپانچه " مینواخت!

 یکی

       " کمانچه "

هر دو آهنگ داشت!

اولی " دلخراش "

و دیگری " موزون و دلخراش تر " 

نقطه ی تمایز اما 

"هدفی" خاص بود!

یکی  عشق برای  " جنگ " ،

و دیگری

         جنگ برای  " عشق ".

Yek bi tepançeyê û

Yek bi kemançeyê,

Herdû jî dilorînin,

Yek dil birîndar dike û

Yek birîndartir...

Ferqa wan tenê armanca wan e,

Yek evîna ji bo cengê û 

Yek cenga ji bo evînê!

Werger: #Mirad_Mîlan

ترجمه شعر ای کانی

ترجمه فارسی :

هر زمانی بیادش می افتم

همچو روزگار جوانی

برای تسکین زخمهایم

تنهایی به سر چشمه می روم

درد دلم رو به دست موجهای کوچکش می سپارم

این شعر رو براش با دکلمه یا با آواز می خوانم

ای چشمه :تو میعادگاه فرشته هایی

تو آینه آسمانی

خون دل کوههای سخت و مرتفع هستی

ای چشمه : کاش آن چیزهای که من می دانم تو هم می دانستی 

چون جای پاهاش پیش تو به جا مانده

ای چشمه :

تو شاهد شکوفه دادن عشقی آسمانی بودی

قاتل من دستهایش را در توشست

خون دلم در درون آب چشمه ریخت

به همراه خنده عشق

 میمردم و نمی فهمیدم

ای چشمه ای چشمه

مانای شیعری نالی ترجمه شعری نالی

شب یلداست یا شبی ظلمانی امشب
که چشمانم دور از تو بی‌نورند امشب؟!

دلم همچون حاکمی عزل گشته است، قربان!
خلعت وصال ترا آرزو دارد امشب

دل نیز مایل به دیدن روی توست، به همین خاطر
از من وحشی و رمیده و دور است امشب

که ترا شاه کج کلاه ِدیده مستان را داشته باشم
چه باکی از قیصر (لقب پادشاهان روم و روس) و فخفور (لقب پادشاهان چین) خواهم داشت؟!

از خواب پریده‌ای، یا که چشمانت را خشمگین نموده‌ای؟
همیشه اینچنین است یا خمارند امشب؟

اشکهایم نقش چشمانت را می‌کشند
تا سرانجامم را همچون «منصور حلاج» به بالای دار بکشند
مسلمانان از حال «نالی» می‌پرسید؟
در کنج بی‌کسی‌اش ترد گشته است امشب

"مه حوی"

ماهی من رۆژێ له ڕوو لا دا نیقــــــــاب                   شه و مه گه ر هه ڵبێ له شه رمان ئافتاب

لێوی هه ر هاته قسـه ، رۆحم چــــــووه                   بۆ سوئالـــی ئه و ،به ڵێ ڕۆحه جــــه واب

ئه زیه تم که متر ده دا ، دا ڕۆژی حه شر                  زۆری ڕانه گرن له گه ڵ من بۆ حیـــساب

ڕامه حه تتا بۆ سه گێکی وه ک ڕه قیب                    ئه و  جه نابه هه ر له منیه ئیجتــــــناب

"مه حوی"

ترجمه شعر پاییز ماموستا گوران

پائیز
پائیز
عروس موی زرد
من غمگین و تو رنجیده
هر دو هم‌دردیم
من اشکم و تو بارانی 
من نفسم و تو باد سردی
من اندوه و تو ابر گریانی
پائیز
 پائیز 
سینه و گردن عریان
من غمگین و تو رنجیده
هر دو با هم
هرگاه که گلی پژمرده شود
ما می‌گرییم
آنگاه که درختی از ریشه‌اش جدا شود
ما می‌گرییم
پرندگان که کوچ می‌کنند ما می‌گرییم 
گریه کن 
اشک‌هامان را نزداییم
هرگز
هرگز
پائیز
 پائیز