ولم که

 په‌ریشانم په‌ریشانم ولم که‌

دوچار ده‌رد پنهانم ، ولم‌ که !

وه ده‌ردم ئاشنا کردی نه‌کردی

سته‌مگه‌ر فکر ده‌رمانم ، ولم که !

ولم که تا نه‌وه‌یت که‌س په‌ی وه ده‌ردم

دو سێ روژی که مهمانم ، ولم که !

نه‌گرت که‌س ده‌عوه‌تم خوه‌م بیمه مهمان

وه‌ کار خوه‌م په‌شیمانم ، ولم که !

حه‌مامه ئی سرای سه‌رد و گه‌رمه

بساو کیسه‌یی وه‌ ناو شانم ، ولم که !

نه ساخت من وه‌ فولاده نه وه سه‌نگ

هه‌ف هه‌شت ده تیکه سوقانم ، ولم که !

ته‌نم زانم نه‌سیبِ مور و ماره

نه مورم نه « سلیمانم » ، ولم که !

وه کامِ که‌س نیه‌گه‌ردد چه‌رخ تا سه‌ر

نه ده‌رویشم نه‌ سولتانم ، ولم که !

وه واویلای دل هه‌ر شو ره‌وانه

سرشک غه‌م وه دامانم ، ولم که !

خه‌رابم کرد خه‌رابات خه‌یالت

وه ده‌س چود عه‌قل و ئیمانم ، ولم که !

وه باده‌ی ته‌لخ جام زنده‌گانی

ده‌مێ مه‌ست و غه‌‌زه‌ل خوانم ، ولم که !

وه سه‌حرای خیال چون قه‌یس سانی

تو کردی ویل و ویلانم ، ولم که !

گوزه‌شت فه‌سل به‌هار و موسم باخ

وه فکر له‌رز زمسانم ، ولم که !

له وه‌ ترسم بکیشد کار وه ها‌وار

نه‌که‌ی که‌س گوش وه ئه‌فغانم ، ولم که !

ولم که‌ید یا نیه‌که‌ید ره‌حمی وه حالم

ته‌نم کردی وه زندانم ، ولم که !

وه ئه‌رواح شه‌ره‌ف سوگند که داێم

مه‌لول مه‌رگ وجدانم ، ولم که !

شه‌ره‌ف کوشیاد و وجدان جوانه‌ مه‌رگ بی

وه بی وجدانی حه‌یرانم ، ولم که !

وه کام دوشمه‌ن بووه‌م ئێ دوس شکایه‌ت ؟

که دوس بی قاتل گیانم ، ولم که !

ولم که ! ول که‌رت نیم سوب له مه‌حشه‌ر

تو کردی خار دورانم ، ولم که !

تو کردی بی سه‌ر و سامان « شامی »

وه مه‌ولا خوه‌م قه‌شه‌نگ زانم ، ولم که !