شعر نو

شعر نو

یا   فراق  ئاخر   کُشیدم  یا   غه م  ئه شعار نو

وه ی دو ،ده رده ئهر  نه مردم دی نه له رز دیرم نه ته و

ئاب  و خاک قالب  نه که رده ،گل وه پی ئوشن نه خشت

زحمت   سرمای  زمستان   رتبه ی   یه خ  ده یده ئه و

قسه       بی مغز  و   مغز    ئازار     پوچ     بی له زه ت

دیم وه هه ر جمعی خوه نینه ی ئه هل مه جلس که یده خه و

ره وغه ن  و   گوشت   و  برنج  و  لیمو  عه مانی   و سیب

کی   وه   خامی   بود  بخوه یده ی   تا  نکریه ید چلو

شاعر   شیرین  که لا می    شیعر    نو    هه ر    یه    بزان

عافیت دوره ن جه سه کار  ئه ر بخوید هه شت مه شکه ئو

کاغذی   نفله    قه له م  ره نجه   و   خوه ت   خه سته  نه که

راه   تو     وه  ترکستان  چو ئی  عره ب بی خود نه ده و

قافیه    سولتان    شیعر    و    قالب   خشت سخن

خشت بی قالب چ  حاصل ملک بی سلتان خره و

روح  سعدی شاد که:نویسی که س له ئی مهنه ت سه را

تا     نه کیشد     ره نج  و  مهته ت    گه نج    وه     نه سیبی نیه و

سه دهزار ئه فسوس که بردم سه دهزار حه سره ت وه گور

باعس به د به ختی من چه رخ دورانه و چه تر که و

شیعر  نو  بایه د  وه   ژست  و  ناز مه خسوسی خوه نی

ئه ر  وه  مه ردانه     خوه نیده ی     حه رف   مفته و بی حه سه و

شیعر  نو   کو هنه   وه  یادم  برد  نیه زانم چاره چه س

قسه یی بی  مه غز   بعزی    مه غز  «شامی»   کرد خره و

 شامی کرماشانی or شامی هرسینی

ماموستا شامی کرماشانی ........... پاییز سال 1351

من اگر اهل وفا یا بی وفا بودم گذشتم

مدتی مهمان این محنت سرا بودم گذشتم

زاغ بودم در چمن یا بلبل افسرده حال 

در گلستان جهان گل یا گیا بودم گذشتم

ماموستا شامی کرماشانی

پاییز سال 1351