منی ڕێبوار زۆر تینوومه
ههزار ساڵه ڕێگا دهبڕم
پهیتا، په یتا ههنگاو ئهنێم
ئاوه – ئاوه
ئهرێ ههی ئاو!
باخهوانی دڵهکەم به
با هوڵم و بۆق نهمژاکێنێ
ئهرێ ههی ئاو
ههی نامهردی بێ تام و بۆ
له نێو ناخی کام جهللادهو
دیته دهرێ
وا ئهونده سزام ئهدهی
ئاااااا منی ڕێبوار زۆر تینوومه
ئاوه ئاوه؟
وا هیچ کاتێ پێ نهگهیشتم
ئههوەن دەڕۆم
هێمن دهچێ
پا ههڵ دهگرم
ئهو غار ئهنێ
ئاخۆ بڵێی ڕۆژێک وا بێ
من تینوویم له ئاو بشکێ
یان ئهم ڕێگا ههر ڕێگایه و
منی بێ کەس ههر ڕێبوارم و
ههموو ئاوێ ههر سهراوه .....
عهدنان بهرزنجی
بی شکه هه وره تریشقه تاوی بارانی هه یه
چاوی من ده م ده م ده ریژی آوی سافو خوینی گه ش
دا بلین ده ریای عومانه دورو مه رجانی هه یه
په رچه می روت داده پوشی پیچی زولفی پیچه یه
دا به روژیچ پی بلین شه معی شه بستانی هه یه
آسمانی حوسنی مه حبوبم له ابرو و زولفو روو
دوو هیلال و دوو شه و و دوو ماهی تابانی هه یه
هه ر له بت یا سینه شت هه ر دوو به ده رخه تدا بلین
له علی رومانی هه یه یا له عل و رومانی هه یه
وه حشیه لیمان له به ر ته عنه ی ره قیبی سه گ سیفه ت
راسته هه ر زی روحی بو وسواسه شه یتانی هه یه
دل موشه به ک بوو له به ر ایشانی نیشانی مو ژه ت
حه یفه قوربان آخر ام نیشانه یی شانی هه یه
له حزه ییک وو له محه یک چاوم به چاوی ناکه وی
کی ده لی وه حشی غه زاله مه یلی اینسانی هه یه
تو اگر هه ستی له جی راوستی دیو و کافریش
دین ده لین به خوا قیامت راسته استانی هه یه
فارس و کورد و عه ره ب هه ر سیم به ده فته ر گرتو وه
*نالی*تمرو حاکمی سی مولکه دیوانی هه یه
چۆرێ ئاوم!
نالی | |
---|---|
مجسمه نالی در پارکی در سلیمانیه | |
نام اصلی | خدر شاویسی مکائیلی |
زمینهٔ کاری | شعر، فلسفه و عرفان |
زادروز | 1795 حدود 1795 تا 1797 |
مرگ | 1850 |
ملیت | ![]() |
جایگاه خاکسپاری | قبرستان ابوایوب انصاری |
در زمان حکومت | بابانها |
رویدادهای مهم | یورش عثمانی به حکومت بابانها در سلیمانیه |
بنیانگذار | غزلسرایی سورانی |
پیشه | شاعر |
دیوان سرودهها | دیوان نالی |
تخلص | نالی |
دلیل سرشناسی | غزلسرایی کردی |
اثرگذاشته بر | محوی، حاجی قادر کویی،ناری، قانع، وفا |
نالی (۱۷۹۵-۱۸۵۵) با نام کامل ملا خدر شاویسی میکایلی شاعر و غزل سرای کرد است. وی در قریه خاک و خول در شهرزور به دنیا آمد و پس از مطالعه قرآن و صرف و نحو در شهرزور، به قصد تحصیل علم بهمهاباد، سنندج و حلبچه رفت.
وی در روستای خاک و خول در نزدیکی سلیمانیه به دنیا آمده است[۱][۲]. پس از حمله ترکان عثمانی بهسلیمانیه و پایان دادن به حکومت بابانها نالی از سلیمانیه به شام میرود و از آنجا قصیده ای بلند همچون نامه برای سالم شاعر کرد اهل سلیمانیه می فرستد و از او احوال شهر و دیارش را جویا می شود. سالم هم در قصیده ای جواب او را میدهد. این دو قصیده از نمونه های ماندگار مکاتبه در ادبیات کردی هستند[۱] .
نالی در ادبیات کردی به غزلهای عاشقانه اش شناخته شده است. نقش وی از آن نظر در تاریخ ادبیات کردی برجسته است که از اولین کسانی بود که به گویش سورانی شعر سرود و پس از وی شعرای بسیاری چونکردی، سالم (شاعر) و حاجی قادر کویی، محوی، وفایی، ناری (شاعر)، حریقی و قانع به شعر سورانی روی آوردند.
عمده اشعار نالی به زبان کردی و در قالب غزل هستند ولی از وی اشعاری به زبان های فارسی، عربی و ترکی هم به جا مانده است.
ابروان تو طبیبان دل افگارانند | ھر دو پیوسته ازآن بر سر بیمارانند | |
گنج رخسار تو دیدن نبود زھره مرا | که ز زلف تو برو خفته سیه مارانند | |
ما ھزاران، ز غمت خسته و ناکام، ولی | کامیاب از گل روی تو خس و خارانند | |
بر سر کوی خود از گریه مکن منع مرا | زانکه گلھای چمن منتظر بارانند | |
نرگسان تو که خواب ھمه عالم بردند | خفتگانند، ولی رھزن بیدارانند | |
«نالیا» از چه سگانش ھمه شب نالانند | که نه آن شیفتگان نیز، جگر خوارانند |
زوڵــــفـــت بـــەقەدتـــدا کــە پــەرێشـان و بــــڵاوە،
ئـــەمـــڕۆ لەمــنی شیـــفـــتە ئـــاڵـــۆز و بــــەداوە
ئـــەم عومرە عەزیزە کە لە بـــۆت نەقـــــد و دراوە
ســەد حەیف و درێغا کە مـوســوڵمـــانـی نەماوە!
عومـرێکـی درێـــژە بەخەیاڵی سەری سوڵفـــت
سەودا و پەرێشانــــم و، ســـەودایـەکی خــــاوە
ھەرچەندە کە ڕوتـــم، بــەخــوا مائیلی ڕووتـــم
بێ بەرگییە عیللەت کەھەتیو مەیلی ھـەتـــاوە ..
"مانی" نییەتی قووەتی تەسویری بــرۆی تـــــۆ
ئەم قەوسە بەدەستی موتەنەففیس نەکشاوە
بۆچی نەگریم، سەد کەڕەتم دڵ دەشکێـــنـــی!
مەی بۆ نەڕژێ، شووشە لەسەد لاوە شــــکاوە
بـــێ ئیفادەیە مەنعی من ئێســــتاکە لەگریان
بـــۆ عــــاشقــی بێچـــــــارە زووەم ئـــاوە ڕژاوە!
ھــــەر جۆگە و جێگێکی کەوا سور و سوێر بێ
جێــــــی جۆششی گریانی منە و خوێنە ڕژاوە
ســــۆزی دڵمە باعیسی تــاو و کوڵــــی گریـــان
مەعلومە کـــــە ئاگر سەبەبی جۆششـی ئاوە
"نالی" وەکو زوڵفت کە موتیعی بەری پێتـــــە
تێکی مەشکێنە، بـەجەفا مەیخـــــــــــەرە لاوە
ئه گر چی شه و دره نگه ساقی بوم تیکه که میکی تر
که وا ئه مشه و سه ر ی هه لدا له نا خمدا خه میکی تر
له باده ئه م ژه مه تیر که منی تینوی جگه ر سووتاو
به چی دیاره که ده یبینم شه ویکی تر ژه میکی تر
ئه ونده ده رده دارو بی په ر ستارم که پیم وایه
له سه ر کیکی ته مه ن هه ل ناکری تازه شه میکی تر
گه لیکم روژگاری تال و شیرین رابوارد ئاخو
مه رگ مه ودا ده دا دیسان ببینم سه ردمیکی تر!
م .ش .هیمن